காங்கிரஸ் ஆட்சியின்போது சுமார் 60 ஆண்டுகளில் 75 முறை அரசியலமைப்பு சட்டம் திருத்தப்பட்டது. அந்த கட்சி அரசியலமைப்பு சட்டத்தை தொடர்ந்து வேட்டையாடியது என்று மக்களவையில் பிரதமர் நரேந்திர மோடி கடுமையாக விமர்சனம் செய்தார்.
நாட்டின் அரசியலமைப்பு ஏற்கப்பட்டதன், 75வது ஆண்டையொட்டி, மக்களவையில் இரண்டு நாள் விவாதம் (டிசம்பர் 13, 14) நடந்தன. மக்களவையில் பல கட்சித் தலைவர்கள் பேசியதற்கு பதிலளித்து, பிரதமர் நரேந்திர மோடி இரண்டு மணி நேரம் பேசினார்.
அப்போது, காங்கிரஸ் கட்சி நாட்டு மக்களுக்கு செய்த துரோகங்களை குறிப்பிட்டு பேசினார். அவரது உரையில்; மாண்புமிகு சபாநாயகர் ஐயா, நம் நாட்டு மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும் உள்ள ஜனநாயகத்தை நேசிக்கும் குடிமக்களுக்கும் இது நம் அனைவருக்கும் மகத்தான பெருமைக்குரிய தருணம். ஜனநாயகத்தின் திருவிழாவை பெருமையுடன் கொண்டாட வேண்டிய தருணம் இது. அரசியலமைப்பின் கீழ் 75 ஆண்டுகால பயணம் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும், மேலும் இந்த பயணத்தின் மையத்தில் நமது அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் தெய்வீகப் பார்வை உள்ளது, அவர்களின் பங்களிப்புகள் நாம் முன்னேறும்போது தொடர்ந்து நம்மை வழிநடத்துகின்றன. அரசியலமைப்பின் 75 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்ததைக் கொண்டாடுவது உண்மையில் ஒரு முக்கியமான சந்தர்ப்பமாகும். இந்த கொண்டாட்டத்தின் போது பாராளுமன்றமும் தனது உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவதில் பங்கேற்பது எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. இந்த விழாக்களில் பங்கேற்ற அனைவருக்கும் எனது நன்றியை தெரிவித்துக் கொள்வதுடன், கௌரவ உறுப்பினர்களுக்கும் எனது வாழ்த்துக்களையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
75 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்த சாதனை என்பது சாதாரண சாதனையல்ல; அது அசாதாரணமானது. பாரதம் சுதந்திரம் அடைந்தபோது, நாட்டின் எதிர்காலம் குறித்து பல சந்தேகங்கள் இருந்தன. இருப்பினும், இந்திய அரசியலமைப்பு அத்தகைய சந்தேகங்களையெல்லாம் மீறி, நிராகரித்து, இன்று நாம் நிற்கும் நிலைக்கு நம்மை வழிநடத்தியது. இந்த குறிப்பிடத்தக்க சாதனைக்காக, நமது அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, அதன் உணர்வை உள்ளடக்கிய மற்றும் இந்த புதிய அமைப்பை ஏற்றுக்கொண்ட இந்த தேசத்தின் மில்லியன் கணக்கான குடிமக்களுக்கும் நான் தலைவணங்குகிறேன். கடந்த 75 ஆண்டுகளில், பாரதத்தின் குடிமக்கள் அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் தொலைநோக்குப் பார்வையை மதித்து, ஒவ்வொரு சோதனையையும் எதிர்கொண்டு நிலைத்து நிற்கின்றனர். இதற்காக, அவர்கள் மிக உயர்ந்த பாராட்டுக்கு தகுதியானவர்கள்
அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கியவர்கள் அதை ஆழமாக அறிந்திருந்தனர். பாரதம் 1947 இல் பிறந்தது என்றோ அல்லது 1950 இல் இங்கு ஜனநாயகம் தொடங்கியது என்றோ அவர்கள் நம்பவில்லை. மாறாக, பாரதத்தின் பண்டைய மரபுகளின் மகத்துவத்தையும், அதன் ஆழமான கலாச்சாரத்தையும், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அதன் பாரம்பரியத்தையும் அங்கீகரித்தார்கள். அவர்கள் இந்த தொடர்ச்சியை முழுமையாக அறிந்திருந்தனர் மற்றும் அதைக் கட்டியெழுப்ப முயன்றனர்.
பாரதத்தின் ஜனநாயக மற்றும் குடியரசுக் கடந்த காலம் மிகவும் வளமானது மற்றும் உலகிற்கு ஒரு உத்வேகமாக செயல்பட்டது. இதன் காரணமாகவே இன்று பாரதம் ஜனநாயகத்தின் தாய் என்று அழைக்கப்படுகிறது. நாம் ஒரு பரந்த ஜனநாயகம் மட்டுமல்ல; நாம்தான் அதன் பிறப்பிடம்.
இதைக் கூறும்போது, மூன்று சிறந்த தொலைநோக்கு பார்வையாளர்களின் வார்த்தைகளை இந்த அவையின் முன்பு, முன்வைக்க விரும்புகிறேன். முதலாவது, ராஜ்ரிஷி புருஷோத்தம் தாஸ் டாண்டன் ஜி, அரசியல் நிர்ணய சபை விவாதங்களின் போது, பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, நம் நாடு மீண்டும் அத்தகைய கூட்டத்தை கூட்டியுள்ளது என்று குறிப்பிட்டார். இந்த ஒன்றுகூடல் நமது புகழ்பெற்ற கடந்த காலத்தை நினைவூட்டுகிறது, நாம் சுதந்திரமாக இருந்த காலங்களில், தேசத்தின் மிக முக்கியமான விஷயங்களில் அறிஞர்கள் ஒன்று கூடுவார்கள்.
இரண்டாவது மேற்கோள், அரசியல் நிர்ணய சபையின் உறுப்பினரான டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் ஜியிடமிருந்து. இந்த மாபெரும் தேசத்திற்கு குடியரசு அமைப்பு புதியதல்ல -அது வரலாற்றின் தொடக்கத்திலிருந்தே இருந்து வருகிறது என்பதை அவர் கவனித்தார்.
மூன்றாவது பாபா சாகேப் அம்பேத்கர் ஜி, ஜனநாயகம் என்பது பாரதத்திற்கு அந்நியமான கருத்து அல்ல என்று அறிவித்தவர். இந்த நிலத்தில் பல குடியரசுகள் செழித்து வளர்ந்த காலம் ஒன்று இருந்தது.
மாண்புமிகு சபாநாயகர் ஐயா,
நமது அரசியலமைப்பை உருவாக்கும் செயல்முறை இந்த நாட்டின் பெண்களின் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பைக் கண்டது. அரசியல் நிர்ணய சபையில் 15 கௌரவமான பெண் உறுப்பினர்கள் இருந்தனர், அவர்கள் செயலில் பங்கு வகித்தனர், விவாதங்களை அவர்களின் அசல் முன்னோக்குகளுடன் வளப்படுத்தினர். இந்த பெண்கள் பல்வேறு பின்னணிகள் மற்றும் துறைகளில் இருந்து வந்தவர்கள், அவர்களின் பரிந்துரைகள் அரசியலமைப்பை வடிவமைப்பதில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பல நாடுகள் பெண்களுக்கு உரிமைகளை வழங்க பல தசாப்தங்களாக எடுத்துக் கொண்டாலும், பாரதம் தனது அரசியலமைப்பின் தொடக்கத்திலிருந்தே அவர்களின் வாக்களிக்கும் உரிமையை உறுதி செய்தது என்பது மகத்தான பெருமைக்குரிய விஷயம்.
சமீபத்திய ஜி-20 உச்சிமாநாட்டின் போது, நமது அரசியலமைப்பின் இந்த உணர்வை நாங்கள் நிலைநாட்டினோம். பாரதத்தின் ஜனாதிபதியின் கீழ், பெண்கள் தலைமையிலான வளர்ச்சி என்ற கருத்தை உலகிற்கு அறிமுகப்படுத்தினோம், இது பெண்களின் வளர்ச்சிக்கு அப்பால் ஒரு மாற்றத்தை வலியுறுத்துகிறது. இது பெண்கள் தலைமையிலான வளர்ச்சி பற்றிய அர்த்தமுள்ள விவாதங்களுக்கு வழிவகுத்தது. மேலும், இந்திய ஜனநாயகத்தில் பெண்களின் அதிக பங்களிப்பை உறுதி செய்வதற்கான குறிப்பிடத்தக்க நடவடிக்கையை எடுத்து, நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களாகிய நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து நாரி சக்தி வந்தான் சட்டத்தை ஒருமனதாக நிறைவேற்றினோம்.
இன்று, அரசியலமைப்பின் 75 ஆண்டுகளைக் கொண்டாடும் இந்த நேரத்தில், பெண்கள் ஒவ்வொரு முக்கிய முயற்சியிலும் மையமாக உள்ளனர். இந்த வரலாற்று மைல்கல்லின் போது, பழங்குடியினப் பெண் ஒருவர் இந்தியாவின் குடியரசுத் தலைவர் பதவியில் இருப்பது ஒரு பெரிய தற்செயல் நிகழ்வு. இது நமது அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் உண்மையான சான்றாகும்
இந்த அவையில் பெண் எம்.பி.க்களின் எண்ணிக்கையும், அவர்களின் பங்களிப்பும் படிப்படியாக அதிகரித்து வருகிறது. அமைச்சரவையிலும் அவர்களின் ஈடுபாடு அதிகரித்து வருகிறது. இன்று சமூகத் துறை, அரசியல், கல்வி, விளையாட்டு, ஆக்கப்பூர்வமான துறை என அனைத்து துறைகளிலும் பெண்களின் பங்களிப்பு தேசத்திற்கு மகத்தான பெருமையை அளிக்கிறது. ஒவ்வொரு இந்தியனும் விண்வெளி தொழில்நுட்பத்திற்கு சிறப்பு முக்கியத்துவம் அளித்து, குறிப்பாக அறிவியலில் அவர்களின் குறிப்பிடத்தக்க சாதனைகளை பெருமையுடன் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். இவை அனைத்திற்கும் பின்னால் உள்ள மிகப்பெரிய உத்வேகம் நமது அரசியலமைப்பு.
பாரதம் இப்போது முன்னெப்போதும் இல்லாத வேகத்தில் முன்னேறி வருகிறது. எதிர்காலத்தில் உலகின் மூன்றாவது பெரிய பொருளாதார சக்தியாக மாறுவதற்கு நாடு வலுவான முன்னேற்றங்களைச் செய்து வருகிறது. மேலும், நமது சுதந்திரத்தின் நூற்றாண்டு விழாவைக் கொண்டாடும் நேரத்தில், பாரதத்தை வளர்ந்த நாடாக மாற்றுவோம் என்பது 140 கோடி இந்தியர்களின் கூட்டு உறுதி. இந்த பார்வை ஒவ்வொரு இந்தியனின் கனவு. எவ்வாறாயினும், இந்த இலக்கை அடைவதற்கு மிக முக்கியமான முன்நிபந்தனை, நமது அரசியலமைப்பு அதன் அடித்தளமாக நிலைநிறுத்தப்படும் பாரதத்தின் ஒருமைப்பாடு ஆகும்.
நமது அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்குவதில், சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்கள், எழுத்தாளர்கள், ஆய்வாளர்கள், சமூக சேவகர்கள், கல்வியாளர்கள், தொழில் வல்லுநர்கள், தொழிலாளர் தலைவர்கள், விவசாயத் தலைவர்கள் மற்றும் சமூகத்தின் ஒவ்வொரு பிரிவைச் சேர்ந்த பிரதிநிதிகளும் – பாரதத்தின் மீது அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்புடன் ஒன்றிணைந்தனர். ஒற்றுமை. இந்த தனிநபர்கள், பலதரப்பட்ட வாழ்க்கைத் தரங்களையும் நாட்டின் பிராந்தியங்களையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்கள், இந்த ஒற்றுமையின் முக்கியத்துவத்தை ஆழமாக அறிந்திருந்தனர். பாபா சாகேப் அம்பேத்கர் ஜி இந்த சவாலை முன்னறிவித்திருந்தார் மற்றும் ஒரு ஆழமான எச்சரிக்கையை வழங்கினார், அதை நான் படிக்க விரும்புகிறேன். அவர் கூறினார்: ‘‘பல்வேறுபட்ட இந்திய மக்களை எவ்வாறு ஒன்றிணைப்பது என்பதுதான் பிரச்சனை; நாட்டில் ஒற்றுமை உணர்வு நிலைநாட்டப்படும் வகையில், நாட்டு மக்களை எவ்வாறு ஒருவருக்கொருவர் இணக்கமாக முடிவுகளை எடுக்க தூண்டுவது.’’
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்கள் தங்கள் இதயங்களிலும் மனதிலும் ஒற்றுமையைக் கொண்டிருந்தபோது, பின்னர் இந்த ஒற்றுமை , சிதைந்த மனநிலை அல்லது சுயநல நோக்கங்களால் தாக்கப்பட்டது என்பதை நான் மிகுந்த வருத்தத்துடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். வேற்றுமையில் ஒற்றுமை என்பது பாரதத்தின் வரையறுக்கும் பலமாக எப்போதும் இருந்து வருகிறது. நாம் பன்முகத்தன்மையைக் கொண்டாடுகிறோம், இந்த பன்முகத்தன்மையைத் தழுவுவதில்தான் நாட்டின் முன்னேற்றம் உள்ளது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, காலனிய அடிமைத்தனத்தின் மனநிலையால் பிணைக்கப்பட்டவர்கள், பாரதத்தின் நலனைப் பாராட்ட முடியாதவர்கள், பாரதம் 1947 இல் பிறந்தது என்று நம்புபவர்கள், நமது வேற்றுமையில் உள்ளார்ந்த ஒற்றுமையைக் காணத் தவறிவிட்டனர். இந்த விலைமதிப்பற்ற பாரம்பரியத்தை கொண்டாடுவதற்கு பதிலாக, நாட்டின் ஒற்றுமையை அச்சுறுத்தும் வகையில் முரண்பாடுகளை விதைக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
பன்முகத்தன்மை கொண்டாட்டத்தை நம் வாழ்வின் ஒரு அங்கமாக மாற்றுவது இன்றியமையாதது. அவ்வாறு செய்வது பாபா சாகேப் அம்பேத்கருக்கு செய்யும் உண்மையான அஞ்சலியாக இருக்கும
அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைப் பற்றிய எனது கருத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்ட விரும்புகிறேன். கடந்த பத்து வருடங்களில் இந்த நாட்டு மக்கள் எம்மை நம்பி சேவை செய்வதற்கான வாய்ப்பை வழங்கியுள்ளனர். நமது கொள்கைகள் மற்றும் முடிவுகளை மதிப்பாய்வு செய்வதில், பாரதத்தின் ஒற்றுமையை வலுப்படுத்துவதற்கு நாங்கள் தொடர்ந்து பணியாற்றி வருகிறோம் என்பது தெளிவாகிறது.
உதாரணமாக, பிரிவு 370, தேசிய ஒற்றுமைக்கு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க தடையாக மாறியது, அது அகற்றப்பட வேண்டிய தடையாக இருந்தது. நமது அரசியலமைப்பின் உணர்வால் வழிநடத்தப்பட்டு, தேசிய ஒற்றுமைக்கு முன்னுரிமை அளித்து, 370வது பிரிவை புதைத்தோம், நமது தேசத்தின் ஒற்றுமை நமது முதன்மையான முன்னுரிமையாக இருப்பதை உறுதிசெய்கிறோம்.
பாரதத்தின் அளவுள்ள ஒரு நாடு பொருளாதார ரீதியாக முன்னேறவும், உலகளாவிய முதலீட்டை ஈர்க்கவும், அதற்கு சாதகமான அமைப்புகள் தேவை. அத்தகைய ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சீர்திருத்தம் ஜிஎஸ்டி அறிமுகம் ஆகும், இது பல ஆண்டுகளாக விவாதிக்கப்பட்டது. பொருளாதார ஒற்றுமையை வளர்ப்பதில் ஜிஎஸ்டி முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. இது தொடர்பாக முன்னைய அரசாங்கத்தின் முயற்சிகளுக்குப் பெருமையும் சேரும். எங்கள் ஆட்சிக் காலத்தில், இந்த முயற்சியை முன்னெடுப்பதற்கான வாய்ப்பு கிடைத்தது, நாங்கள் அதைச் செய்தோம். ‘‘ஒரே நாடு, ஒரே வரி’’ என்ற கருத்து அந்த பங்கை முன்னோக்கி கொண்டு செல்கிறது.
ஏழைகளுக்கு ரேஷன் கார்டு எப்போதும் முக்கியமான ஆவணமாக இருந்து வருகிறது. இருப்பினும், முன்பு, ஒரு மாநிலத்திலிருந்து மற்றொரு மாநிலத்திற்குச் செல்லும் ஏழையால் அதன் பலன்களைப் பெற முடியவில்லை. நம்மைப் போன்ற ஒரு பரந்த நாட்டில், ஒவ்வொரு குடிமகனும் அவர்கள் இருப்பிடத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் சம உரிமைகளைப் பெற்றிருக்க வேண்டும். இந்த ஒற்றுமை உணர்வை வலுப்படுத்த, ‘‘ஒரே நாடு, ஒரே ரேஷன் கார்டு’’ என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்தினோம்.
சாதாரண குடிமக்களுக்கு, குறிப்பாக ஏழைகளுக்கு, இலவச மருத்துவ வசதி கிடைப்பது வறுமையை எதிர்த்துப் போராடும் அவர்களின் திறனை வலுப்படுத்துகிறது. இருப்பினும், அவர்கள் எங்கிருந்தாலும், குறிப்பாக அவசர காலங்களில் சுகாதார அணுகல் இருக்க வேண்டும். ஒரு நபர் தனது சொந்த மாநிலத்தில் இருந்து வெளியே பணிபுரியும் ஒரு வாழ்க்கை அல்லது இறப்பு சூழ்நிலையை எதிர்கொண்டு, சுகாதார சேவைகளை அணுக முடியாவிட்டால், அமைப்பு அதன் நோக்கத்தில் தோல்வியடைகிறது. தேசிய ஒருமைப்பாட்டின் மந்திரத்திற்கு அர்ப்பணிப்புடன், ஆயுஷ்மான் பாரத் மூலம் ‘‘ஒரே நாடு, ஒரே சுகாதார அட்டை’’ திட்டத்தை செயல்படுத்தினோம். இன்று, பீகாரில் உள்ள தொலைதூர கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் புனேவில் பணிபுரிந்து நோய்வாய்ப்பட்டாலும், அவர்களின் ஆயுஷ்மான் அட்டை உடனடியாக மருத்துவ சேவைகளை அணுகுவதை உறுதி செய்கிறது.
நமது நாட்டின் வரலாற்றில் ஒரு பகுதியில் மின்சாரம் கிடைத்தாலும், மற்றொரு பகுதியில் மின்சாரம் இல்லாமல், பாரதத்தின் சில பகுதிகள் இருளில் மூழ்கிய பல நிகழ்வுகள் உள்ளன. முந்தைய அரசாங்கத்தின் ஆட்சிக் காலத்தில், இத்தகைய மின் தட்டுப்பாடுகள் அடிக்கடி சர்வதேச தலைப்புச் செய்திகளில் பாரதத்தை மோசமான வெளிச்சத்தில் சித்தரித்தன. அந்த நாட்களை நாங்கள் கண்டிருக்கிறோம். எவ்வாறாயினும், அரசியலமைப்பின் உணர்வால் ஈர்க்கப்பட்டு, ஒற்றுமை என்ற மந்திரத்தால் வழிநடத்தப்பட்டு, நாங்கள் ‘‘ஒரே நாடு, ஒரே கட்டம்’’ நிறுவினோம். இன்று, மின்சாரம் பாரதத்தின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் தடையின்றி சென்றடைகிறது, எந்த ஒரு பகுதியும் பின்தங்காமல் இருப்பதை உறுதி செய்கிறது.
நமது நாட்டின் உள்கட்டமைப்பு நீண்ட காலமாக ஏற்றத்தாழ்வுகள் மற்றும் பாகுபாடுகளால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இத்தகைய ஏற்றத்தாழ்வுகளை களைவதற்கும் சமத்துவ மற்றும் சமச்சீர் வளர்ச்சியில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் தேசிய ஒற்றுமையை வலுப்படுத்துவதற்கும் நாம் முனைப்புடன் செயற்பட்டுள்ளோம். வடகிழக்கு, ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீர், இமயமலைப் பகுதிகள் அல்லது பாலைவனப் பகுதிகள் என அனைத்து பகுதிகளிலும் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்டுள்ளோம். வளப்பற்றாக்குறையால் பிளவுகளை உருவாக்கும் இடைவெளிகளை நீக்கி சமத்துவ வளர்ச்சியின் மூலம் ஒற்றுமை உணர்வை வளர்ப்பதே எங்களின் இலக்காக உள்ளது.
காலங்கள் மாறிவிட்டன, மேலும் டிஜிட்டல் துறையானது ‘‘உள்ளவர்கள்’’ மற்றும் ‘‘இல்லாதவர்கள்’’ என்ற சாம்ராஜ்யமாக மாறாமல் இருப்பதை உறுதிசெய்வதில் நாங்கள் உறுதியாக உள்ளோம். பாரதத்தின் டிஜிட்டல் இந்தியா முயற்சி உலகளாவிய வெற்றிக் கதையாக மாறியுள்ளது. தொழில்நுட்பத்தை ஜனநாயகப்படுத்துவதன் மூலம், நமது அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் தொலைநோக்குப் பார்வையை நிலைநாட்டியுள்ளோம். ‘பாரதத்தில் ஒற்றுமையை’ வலுப்படுத்தும் நோக்கத்துடன், ஒவ்வொரு பஞ்சாயத்துக்கும் ஆப்டிகல் ஃபைபர் இணைப்பை விரிவுபடுத்தி, தேசத்தை மேம்படுத்தியுள்ளோம்.
நமது அரசியலமைப்பு ஒற்றுமையை வலியுறுத்துகிறது, மேலும் இந்த ஒற்றுமையின் ஒரு முக்கியமான அம்சம் தாய்மொழிகளை அங்கீகரிப்பதாகும். ஒரு தேசத்தை அதன் தாய்மொழிகளை அடக்கி பண்படுத்த முடியாது. இந்தப் புரிதலுக்கு ஏற்ப புதிய கல்விக் கொள்கை தாய்மொழிக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. இன்று, ஏழைக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த குழந்தைகள் கூட தங்கள் சொந்த மொழியில் டாக்டர் அல்லது பொறியாளர் ஆக ஆசைப்படுகிறார்கள். மேலும், பல்வேறு இந்திய மொழிகளுக்கு செம்மொழியாக உரிய அங்கீகாரம் வழங்கி கௌரவித்துள்ளோம். தேசிய ஒற்றுமையை வளர்ப்பதற்கும், இளைய தலைமுறையினரிடம் கலாச்சார விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதற்கும், ‘ஏக் பாரத் ஷ்ரேஷ்டா பாரத்’ பிரச்சாரத்தை நாங்கள் துவக்கியுள்ளோம்.
‘காசி தமிழ் சங்கமம்’ மற்றும் ‘தெலுங்கு காசி சங்கமம்’ போன்ற முயற்சிகள் குறிப்பிடத்தக்க நிறுவனமயமாக்கப்பட்ட முயற்சிகளாக உருவாகியுள்ளன. இந்த கலாச்சார முயற்சிகள் சமூக நெருக்கத்தை வளர்ப்பதையும், நமது அரசியலமைப்பின் அடிப்படை நெறிமுறைகளில் ஆழமாக வேரூன்றிய பாரதத்தின் ஒற்றுமையைக் கொண்டாடுவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன
அரசியலமைப்பு 75 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்யும் நிலையில், அதன் மைல்கற்களைப் பற்றி சிந்திப்பது முக்கியம். 25, 50 மற்றும் 60 ஆண்டுகள் போன்ற குறிப்பிடத்தக்க ஆண்டுவிழாக்கள் பெரும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. இருப்பினும், வரலாறு ஒரு கலவையான பாரம்பரியத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. அரசியலமைப்பு அதன் 25 வது ஆண்டு நிறைவைக் குறிக்கும் போது, நாடு அதன் இருண்ட காலகட்டங்களில் ஒன்றைக் கண்டது. அவசரநிலை விதிக்கப்பட்டது, அரசியலமைப்பு ஏற்பாடுகள் இடைநிறுத்தப்பட்டன, தேசம் சிறைச்சாலையாக மாற்றப்பட்டது, குடிமக்களின் உரிமைகள் பறிக்கப்பட்டன, பத்திரிகை சுதந்திரம் முடக்கப்பட்டது. இந்த மாபெரும் அநீதி காங்கிரஸ் கட்சியின் சாதனையில் அழியாத கறையாக உள்ளது. உலகளவில் ஜனநாயகம் பற்றி விவாதிக்கப்படும் போதெல்லாம், இந்த துரோகம் நமது அரசியலமைப்பையும், அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் கடின உழைப்பையும் நெரிக்கும் செயலாக நினைவுகூரப்படும்.
பிரதமர் அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் தலைமையில் அரசியலமைப்பு 50 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்தபோது, 2000ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 26ஆம் தேதி இந்த மைல்கல்லை நாடு பிரமாண்டமாகக் கொண்டாடியது. ஒற்றுமை, பொதுப் பங்கேற்பு மற்றும் கூட்டாண்மை ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் சிறப்புச் செய்தியை அவர் வழங்கினார்.
இந்தக் காலக்கட்டத்தில்தான் எனக்கு முதலமைச்சராகும் பெருமை கிடைத்தது. எனது ஆட்சிக் காலத்தில் அரசியலமைப்புச் சட்டம் 60 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்தபோது, குஜராத்தில் முன்னெப்போதும் இல்லாத வகையில் உற்சாகத்துடன் கொண்டாடினோம். வரலாற்றில் முதன்முறையாக, பிரத்யேகமாக வடிவமைக்கப்பட்ட பல்லக்கில் யானையின் மேல் சம்பிரதாய ஊர்வலத்தில் அரசியலமைப்பு எடுத்துச் செல்லப்பட்டது. ‘சம்விதன் கௌரவ் யாத்ரா’ ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது, முதலமைச்சருடன் பாதயாத்திரையாக நடந்து, நமது அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் மீதான மரியாதையை அடையாளப்படுத்துவதுடன், அதன் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி பொதுமக்களுக்கு உணர்த்தியது. லோக்சபாவின் பழைய அறையில் நவம்பர் 26ஆம் தேதி அரசியலமைப்பு தினத்தை நினைவுகூர்ந்தபோது, ஜனவரி 26ஆம் தேதி குடியரசு தினத்தை மேற்கோள் காட்டி, இதுபோன்ற கொண்டாட்டத்தின் அவசியம் குறித்து மூத்த தலைவர் ஒருவர் கேள்வி எழுப்பினார். அந்த நேரத்தில் அரசியலமைப்பின் முக்கியத்துவம் எவ்வளவு குறைவாக மதிப்பிடப்பட்டது என்பதை இந்த அணுகுமுறை வெளிப்படுத்துகிறது. எவ்வாறாயினும், இந்த சிறப்பு அமர்வில், அரசியலமைப்பின் சக்தி மற்றும் பன்முகத்தன்மை குறித்து விவாதிக்க எங்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைத்ததில் நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். துரதிர்ஷ்டவசமாக, அரசியல் நிர்ப்பந்தங்கள் ஒரு ஆக்கப்பூர்வமான உரையாடலாக இருந்திருக்கக் கூடியதை மறைத்துவிட்டன. கட்சி பேதங்களைக் கடந்து புதிய தலைமுறையினருக்கு அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைப் பற்றிய புரிதலை வளப்படுத்தும் ஒரு விவாதத்தில் ஈடுபடுவது மிகவும் சிறப்பாக இருந்திருக்கும்
அரசியலமைப்புக்கு எனது மனமார்ந்த மரியாதையை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அரசியல் சாசனத்தின் காரணமாகவே, என்னைப் போன்றவர்கள் எந்த அரசியல் பரம்பரையோ, பின்புலமோ இல்லாமல், பொறுப்பான பதவிகளுக்கு உயர முடிந்தது. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் அதிகாரமும், மக்களின் ஆசீர்வாதமும்தான் இதை சாத்தியமாக்கியது. என்னைப் போலவே இங்கு பலர் இருக்கிறார்கள், அவர்கள் தாழ்மையான தொடக்கத்திலிருந்து வந்தவர்கள். கனவு காணவும் சாதிக்கவும் அரசியலமைப்பு நமக்கு அதிகாரம் அளித்துள்ளது. ஒருமுறை, இருமுறை அல்ல, மூன்று முறை மக்கள் நம்மீது அளித்துள்ள இந்த மகத்தான அன்பும் நம்பிக்கையும் அரசியலமைப்புச் சட்டம் இல்லாமல் சாத்தியமில்லை.
நமது தேசத்தின் வரலாறு முழுவதும், பல ஏற்ற தாழ்வுகள், சவால்கள் மற்றும் தடைகள் உள்ளன. ஆனாலும், அசைக்க முடியாத வலிமையுடனும், அர்ப்பணிப்புடனும் அரசியலமைப்பின்படி உறுதியாக நிற்கும் இந்நாட்டு மக்களுக்கு நான் வணக்கம் செலுத்த வேண்டும்.
மாண்புமிகு சபாநாயகர் ஐயா,
இன்று தனிப்பட்ட விமர்சனம் செய்யும் எண்ணம் எனக்கு இல்லை. எனினும் நாட்டுக்கு முன் உண்மைகளை முன்வைப்பது எனது கடமை. காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்த ஒரு குறிப்பிட்ட குடும்பம் அரசியலமைப்பை கீழறுப்பதில் எந்தக் கல்லையும் விட்டுவைக்கவில்லை. இந்தக் குடும்பத்தைப் பற்றி நான் குறிப்பாகக் குறிப்பிடுகிறேன், ஏனென்றால், பாரதம் சுதந்திரமடைந்த 75 ஆண்டுகளில், அவர்கள் 55 ஆண்டுகள் நாட்டை ஆட்சி செய்திருக்கிறார்கள். அந்தக் காலத்தில் என்ன நடந்தது என்பதையும், இந்த குடும்பத்தால் நிறுவப்பட்ட எதிர்மறை மரபுகள், தவறான கொள்கைகள் மற்றும் தீங்கு விளைவிக்கும் பழக்கவழக்கங்கள் பற்றிய உண்மையை அறிய இந்த தேசத்தின் மக்களுக்கு உரிமை உள்ளது, இது இன்றும் தொடர்கிறது. ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் இந்தக் குடும்பம் அரசியல் சாசனத்துக்கு சவால் விடுகிறது, கேடு விளைவித்திருக்கிறது.
1947 முதல் 1952 வரை இந்த நாட்டில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கம் இல்லை. அதற்கு பதிலாக, ஒரு தற்காலிக, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைப்பு நடைமுறையில் இருந்தது, தேர்தல்கள் நடத்தப்படும் வரை இடைக்கால ஏற்பாடாக செயல்படும். இந்த காலகட்டத்தில், ராஜ்யசபா இன்னும் அமைக்கப்படவில்லை, மாநிலங்களில் தேர்தல் நடத்தப்படவில்லை. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்குபவர்கள் விரிவான விவாதங்களுக்குப் பிறகு உருவாக்கப்பட்ட போதிலும், மக்களிடமிருந்து எந்த ஆணையும் இல்லை. 1951 இல், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கம் நிறுவப்படுவதற்கு முன்பு, இந்த இடைக்கால அமைப்பு அரசியலமைப்பை திருத்துவதற்கு ஒரு கட்டளையைப் பயன்படுத்தியது. விளைவு? கருத்துச் சுதந்திரம் தாக்கப்பட்டது. இந்தச் செயல் அரசியல் சாசனம் மற்றும் அதை உருவாக்கியவர்களை அவமதிக்கும் செயலாகும். அரசியல் நிர்ணய சபையின் விவாதங்களின் போது அவர்கள் அடையத் தவறிய விடயங்கள், பின் கதவு வழியாக, அவர்களின் நிலைப்பாட்டைப் பயன்படுத்தி பின் தொடரப்பட்டன. இது ஜனநாயக ரீதியில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதமரின் முடிவு அல்ல, இடைக்கால அரசாங்கத்தை வழிநடத்தும் ஒருவரின் முடிவு என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இது, சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, ஒரு கொடிய பாவம்.
அதே காலகட்டத்தில், அப்போதைய பிரதமர் பண்டித ஜவஹர்லால் நேரு, ஒரு முதலமைச்சருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார்: ‘‘அரசியலமைப்புச் சட்டம் நம் வழியில் வந்தால், அதை எப்படி வேண்டுமானாலும் மாற்ற வேண்டும்.’’ பண்டிட் நேரு அவர்களால் எழுதப்பட்ட இந்த வார்த்தைகள், அரசியலமைப்பின் புனிதத்தன்மையை அதிர்ச்சியூட்டும் புறக்கணிப்பைக் குறிக்கின்றன.
1951ல் நடந்த இந்த அரசியலமைப்புச் சட்டத்துக்கு எதிரான செயல் கவனிக்கப்படாமல் போகவில்லை. அப்போது, குடியரசுத் தலைவர் டாக்டர் ராஜேந்திர பிரசாத் இது மிகப் பெரிய தவறு என்று எச்சரித்தார். லோக்சபா சபாநாயகர் கூட பண்டிட் நேருவை எச்சரித்தார், அவர் அரசியலமைப்பின் கொள்கைகளுக்கு எதிராக செயல்படுகிறார். ஆச்சார்யா கிருபளானி மற்றும் ஜெயபிரகாஷ் நாராயண் உள்ளிட்ட முக்கிய காங்கிரஸ் தலைவர்களும் அவரை நிறுத்துமாறு வலியுறுத்தினர். மூத்த மற்றும் மரியாதைக்குரிய பிரமுகர்களிடமிருந்து இத்தகைய நல்ல ஆலோசனைகளைப் பெற்ற போதிலும், நேரு அவர்களின் கவலைகளைப் புறக்கணித்தார், பிடிவாதமாக தனது சொந்த அரசியலமைப்பைப் பின்பற்றினார்.
காங்கிரஸ் கட்சி அரசியல் சட்டத் திருத்தங்களுக்கு தீராத பசியை வளர்த்துக்கொண்டது, அதன் அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு ஏற்றவாறு அரசியலமைப்பை அடிக்கடி குறிவைத்தது. இந்த இடைவிடாத நாட்டம் அரசியலமைப்பின் உணர்வில் ஆழமான வடுக்களை ஏற்படுத்தியது.
சுமார் ஆறு தசாப்தங்களில் அரசியலமைப்பு 75 முறை திருத்தப்பட்டுள்ளது.
அரசியலமைப்பை தவறாகப் பயன்படுத்துவதற்கான விதைகள் நாட்டின் முதல் பிரதமரால் விதைக்கப்பட்டது, பின்னர் அது மற்றொரு பிரதமர் இந்திரா காந்தியால் வளர்க்கப்பட்டு நீர் பாய்ச்சப்பட்டது. முதல் பிரதமரால் தொடங்கப்பட்ட தவறான செயல்கள் மேலும் சேதத்தை அடைந்தன. 1971 இல், உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பு அரசியலமைப்புத் திருத்தத்தின் மூலம் ரத்து செய்யப்பட்டது. இந்தத் திருத்தம் உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை ரத்து செய்தது மட்டுமல்லாமல், நீதித்துறையின் சிறகுகளை வெட்டியது, நீதித்துறை மறுஆய்வு இல்லாமல் அரசியலமைப்பின் எந்தப் பிரிவையும் நாடாளுமன்றம் திருத்த முடியும் என்று வலியுறுத்தியது. நீதித்துறையின் உரிமைகள் திட்டமிட்ட முறையில் குறைக்கப்பட்டன. 1971 ஆம் ஆண்டு அப்போதைய பிரதமர் திருமதி இந்திரா காந்தியால் இந்த பாரதூரமான செயல் செய்யப்பட்டது, அவருடைய அரசாங்கம் அடிப்படை உரிமைகளை கைப்பற்றவும் நீதித்துறையின் மீது கட்டுப்பாட்டை செலுத்தவும் இந்தத் திருத்தத்தைப் பயன்படுத்தியது.
திருமதி காந்தியை, பொறுப்பேற்க யாரும் இல்லாத நிலையில், அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு எதிரான அவரது தேர்தலை நீதிமன்றம் செல்லாததாக்கியபோது, அவர் தனது பதவியில் ஒட்டிக்கொள்ள அவசரநிலையை விதித்து பதிலடி கொடுத்தார். அரசியலமைப்பு விதிகளின் இந்த தவறான பயன்பாடு இந்திய ஜனநாயகத்தின் கழுத்தை நெரித்தது. 1975 ஆம் ஆண்டில், அவர் 39வது திருத்தத்தை அறிமுகப்படுத்தினார், ஜனாதிபதி, துணை ஜனாதிபதி, பிரதமர் மற்றும் சபாநாயகர் ஆகியோரின் தேர்தல்களை நீதிமன்றத்தில் சவால் செய்ய முடியாது என்பதை உறுதிப்படுத்தினார். இது எதிர்கால தவறான நடத்தைக்கான கேடயமாக மட்டுமல்லாமல் கடந்த கால மீறல்களை மறைப்பதற்கான வழிமுறையாகவும் இருந்தது.
எமர்ஜென்சி காலத்தில், மக்களின் அடிப்படை உரிமைகள் நசுக்கப்பட்டு, ஆயிரக்கணக்கானோர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். நீதித்துறை வாயை மூடியது, பத்திரிகை சுதந்திரம் முடக்கப்பட்டது. திருமதி காந்தி ‘‘உறுதியான நீதித்துறை’’ என்ற கருத்தை முன்வைத்தார், இது நீதித்துறை சுதந்திரத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகிறது. அரசியலமைப்பை நிலைநிறுத்தி, திருமதி காந்திக்கு எதிராக தீர்ப்பு வழங்கிய நீதிபதி எச்.ஆர்.கன்னா, மூத்த நீதிபதியாக இருந்தும், இந்திய தலைமை நீதிபதி பதவியை வேண்டுமென்றே அவருக்கு மறுத்தார். இது அரசியலமைப்பு மற்றும் ஜனநாயக நெறிமுறைகள் மீதான அப்பட்டமான தாக்குதலாகும்.
இன்று இச்சபையில் கலந்துகொண்ட கட்சிகள் உட்பட பல அரசியல் தலைவர்கள் அக்காலப்பகுதியில் சிறையிலடைக்கப்பட்டனர். அப்பாவி குடிமக்கள் கொடூரமாக தாக்கப்பட்டனர், போலீஸ் அட்டூழியங்களுக்கு ஆளாகினர், மேலும் பலர் சிறையில் தங்கள் உயிரையும் இழந்தனர். ஒரு இரக்கமற்ற அரசாங்கம் தண்டனையின்றி அரசியலமைப்பை கிழித்துக்கொண்டிருந்தது.
அரசியலமைப்பை கீழறுக்கும் இந்த பாரம்பரியம் இத்துடன் முடிந்துவிடவில்லை. நேருவில் ஆரம்பித்தது இந்திரா காந்தியாலும் பின்னர் ராஜீவ் காந்தியாலும் தொடர்ந்தது. ராஜீவ் காந்தி அரசமைப்புச் சட்டத்திற்கு மேலும் ஒரு மோசமான அடியை இழைத்தார். ஷா பானோ வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு அரசியலமைப்பின் கீழ் நீதி மற்றும் சமத்துவத்தை நிலைநிறுத்தியது, ஒரு வயதான பெண்ணின் உரிமையை வழங்குகிறது. ஆயினும்கூட, ராஜீவ் காந்தியின் அரசாங்கம், அரசியலமைப்பு விழுமியங்களை விட வாக்கு வங்கி அரசியலுக்கு முன்னுரிமை அளித்து, அடிப்படைவாத அழுத்தங்களுக்கு அடிபணிந்து, நீதியின் உணர்வைத் தியாகம் செய்து, சட்டத்தின் மூலம் இந்தத் தீர்ப்பை ரத்து செய்தது.
அரசியலமைப்புச் சீர்கேட்டின் மரபு தொடர்ந்தது. நேரு தொடங்கியதை, இந்திரா வலுப்படுத்தினார், ராஜீவ் பலப்படுத்தினார். அதனால் ராஜீவ் காந்தி பிரதமரானார். அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு இன்னொரு கடுமையான அடி கொடுத்தார். அனைவருக்கும் சமம், அனைவருக்கும் நீதி என்ற உணர்வை அவர் புண்படுத்தினார்.
ஷா பானோ வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு முக்கிய தீர்ப்பை வழங்கியது, அரசியலமைப்பின் கண்ணியம் மற்றும் சாரத்தின் அடிப்படையில் ஒரு இந்தியப் பெண்ணுக்கான நீதியை நிலைநிறுத்தியது. இந்த வயோதிகப் பெண்ணுக்கு நீதிமன்றத்தால் உரிய பாக்கி வழங்கப்பட்டது. ஆனால், அப்போதைய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி, வாக்கு வங்கி அரசியலின் அழுத்தங்களுக்கு அடிபணிந்து, அடிப்படைவாதக் கோரிக்கைகளுக்கு அடிபணிந்து இந்தத் தீர்ப்பைப் புறக்கணித்தார். ஒரு வயதான பெண்ணிடம் நியாயம் கேட்காமல், அவர் அடிப்படைவாதிகளுடன் இணைந்தார். அரசியலமைப்பின் உணர்வைப் பலிகொடுத்து, நாடாளுமன்றத்தில் சட்டம் இயற்றுவதன் மூலம் உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு ரத்து செய்யப்பட்டது.
மாண்புமிகு சபாநாயகர் ஐயா,
இது ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிகழ்வு அல்ல. அரசியல் சட்டத்தை கீழறுக்கும் முன்மாதிரி நேரு ஜியால் அமைக்கப்பட்டது, இந்திரா ஜியால் முன்னெடுத்துச் செல்லப்பட்டது, மேலும் ராஜீவ் ஜியால் மேலும் வலுப்படுத்தப்பட்டது. ராஜீவ் ஜி இந்த முறையை ஏன் நீடித்தார்? இது அரசியலமைப்பின் புனிதத்தன்மையை புறக்கணிப்பதாலும், அதை சீர்குலைக்கும் விருப்பத்தாலும் உருவானது.
இந்த அவலம் அவர்களுடன் நிற்கவில்லை. அடுத்த தலைமுறை தலைமையும் அதற்கு உடந்தையாக இருந்தது. எனது முன்னோடியாக இருந்த முன்னாள் பிரதமர் ஒருவரின் அறிக்கையை குறிப்பிடும் புத்தகத்தில் இருந்து மேற்கோள் காட்ட விரும்புகிறேன். இந்த புத்தகத்தில், மன்மோகன் சிங் ஜி, ‘‘கட்சியின் தலைவர் அதிகாரத்தின் மையம் என்பதை நான் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அரசாங்கம் கட்சிக்கு பொறுப்புக்கூற வேண்டும்’’ என்று மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது.
வரலாற்றில் முதன்முறையாக அரசியல் சாசனம் இவ்வளவு ஆழமான முறையில் சிதைக்கப்பட்டது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கம் மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதமர் என்ற கருத்தாக்கமே சமரசம் செய்யப்பட்டது. எங்களிடம் ஒரு அரசியலமைப்பு இருந்த வேளையில், பிரதமருக்கும் பிரதமர் அலுவலகத்திற்கும் மேலாக அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு முரணான மற்றும் பதவியேற்காத தேசிய ஆலோசனைக் குழுவை வைப்பதன் மூலம் அது சிதைக்கப்பட்டது.
மற்றொரு தலைமுறைக்கு முன்னேறி, அவர்களின் செயல்களை ஆராய்வோம். இந்திய அரசியலமைப்பின் கீழ், குடிமக்கள் அரசாங்கத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள், அந்த அரசாங்கத்தின் தலைவர் அமைச்சரவையை அமைக்கிறார். இது ஒரு அடிப்படை அரசியலமைப்பு செயல்முறை. ஆயினும்கூட, இந்த அமைச்சரவையால் எடுக்கப்பட்ட ஒரு முடிவை, அரசியல் சாசனத்தை மதிக்காத ஆணவத்தால் நிரப்பப்பட்ட நபர்களால்,ஊடகவியலாளர்கள் முன் வெட்கமின்றி கிழிக்கப்பட்டது. அரசியலமைப்புச் சட்டம் தங்களுக்குப் பொருத்தமான போதெல்லாம் அதைக் கையாளவும் புறக்கணிக்கவும் அவர்கள் வழக்கமாகிவிட்டனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, ஒரு திமிர்பிடித்த நபர் அமைச்சரவை முடிவை கிழித்தெறிந்தார், அமைச்சரவை அதை மாற்றியமைக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. எந்த வகையான அமைப்பு இந்த முறையில் செயல்படுகிறது?
நான் கூறுவது அனைத்தும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு என்ன செய்யப்பட்டுள்ளது என்பது தொடர்பானது. அந்த நேரத்தில் சம்பந்தப்பட்ட நபர்களுடன் சிலர் பிரச்சினையை எடுத்துக் கொள்ளலாம், ஆனால் இங்கே கவனம் அரசியலமைப்பில் மட்டுமே உள்ளது. நான் தனிப்பட்ட கருத்துக்களையோ எண்ணங்களையோ பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை மாறாக வரலாற்று உண்மைகளை முன்னிலைப்படுத்துகிறேன்.
காங்கிரஸ் கட்சி பலமுறை அரசியலமைப்பை அவமதித்து, அதன் முக்கியத்துவத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தியுள்ளது. காங்கிரஸின் பாரம்பரியம் அரசியலமைப்பு மீறல்கள் மற்றும் அரசியலமைப்பு நிறுவனங்களை புறக்கணிக்கும் நிகழ்வுகளால் நிரம்பியுள்ளது. சட்டப்பிரிவு 370 பரவலாக அறியப்பட்டாலும், 35கி பிரிவைப் பற்றி அறிந்தவர்கள் வெகு சிலரே. அரசியலமைப்பு ஆணை இருந்தபோதிலும், அதை பாராளுமன்றத்தில் முன்வைக்காமல், 35 ஏ பிரிவு நாட்டின் மீது திணிக்கப்பட்டது. இந்தச் செயல் நமது அரசியலமைப்பின் மூலக்கல்லான நாடாளுமன்றத்தின் புனிதத்தை புறக்கணித்தது. பாராளுமன்றமே ஓரங்கட்டப்பட்டது, அதன் அதிகாரம் கழுத்தை நெரித்தது. நாட்டின் பாராளுமன்றத்தை இருளில் வைத்திருக்கும் வகையில், குடியரசுத் தலைவரின் உத்தரவின் மூலம், பார்லிமென்ட் ஒப்புதல் இல்லாமல், சட்டப்பிரிவு 35கி இயற்றப்பட்டது. சட்டப்பிரிவு 35கி திணிக்கப்படாமல் இருந்திருந்தால், ஜம்மு காஷ்மீரின் நிலைமை இந்த அளவுக்கு மோசமாகியிருக்காது. இந்த ஒருதலைப்பட்சமான செயல் ஜனநாயகம் மற்றும் அரசியலமைப்பு உரிமையை மீறியது, நாட்டிற்கு நீண்டகால சவால்களை உருவாக்கியது.
இது பாராளுமன்றத்தின் உரிமையான தனிச்சிறப்பாகும், இதுபோன்ற விவகாரங்களில் யாரும் தன்னிச்சையாக நடந்து கொள்ளக்கூடாது. எனினும், பெரும்பான்மை பலம் இருந்தும், அவ்வாறு செய்வதிலிருந்து விலகினர். அவர்களின் தயக்கம் குற்ற உணர்ச்சியில் இருந்து வந்தது; அவர்கள் தங்கள் செயல்களை இந்த நாட்டு மக்களிடம் இருந்து மறைக்க முயன்றனர்.
மேலும், பாபா சாகேப் அம்பேத்கர், இன்று அனைவருக்கும் ஆழ்ந்த மரியாதையை வெளிப்படுத்துகிறார், அவர் நம்மிடம் மிகவும் சிறப்பான இடத்தைப் பிடித்துள்ளார். நம் வாழ்வில் முன்னேற்றத்தை ஏற்படுத்திய அனைத்து குறிப்பிடத்தக்க பாதைகளும் அவரால் வகுக்கப்பட்டவை.
பாபா சாகேப் அம்பேத்கரின் காலத்தில் அவருக்கு இருந்த கசப்புணர்வு மற்றும் பகைமை பற்றி நான் ஆராய விரும்பவில்லை. ஆனால், அடல்ஜி ஆட்சியில் இருந்தபோது, பாபா சாகேப் அம்பேத்கரின் நினைவாக நினைவிடம் அமைக்க முடிவு செய்யப்பட்டது. இந்த முடிவு அடல் ஜியின் ஆட்சிக் காலத்தில் எடுக்கப்பட்டது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, பத்து ஆண்டுகால காங்கிரஸ் ஆட்சியில், இந்த முயற்சி மேற்கொள்ளப்படவில்லை அல்லது தொடர அனுமதிக்கப்படவில்லை. பாபா சாகேப் அம்பேத்கர் மீதுள்ள அளப்பரிய மரியாதையால் எங்கள் அரசாங்கம் ஆட்சிக்கு வந்ததும், அலிபூர் சாலையில் பாபா சாகேப் நினைவிடத்தைக் கட்டி முடித்தோம்.
1992-ல் டெல்லியில் பாபா சாகேப் அம்பேத்கரை நினைவு கூர முடிவு செய்யப்பட்டபோது, அப்போது சந்திரசேகர் ஜி ஆட்சியில் இருந்தார். ஜன்பத் அருகே அம்பேத்கர் சர்வதேச மையத்திற்கான முன்மொழிவு உருவாக்கப்பட்டது. இருப்பினும், 40 ஆண்டுகளாக, இந்த யோசனை காகிதத்தில் மட்டுமே இருந்தது மற்றும் முன்னேற்றம் காணவில்லை. 2015ஆம் ஆண்டு எமது அரசாங்கம் ஆட்சிக்கு வந்ததும் இந்த உறுதிமொழியை நிறைவேற்றி பணிகளை நிறைவு செய்தோம். பாபா சாகேப் அம்பேத்கருக்கு பாரத ரத்னா விருது வழங்கும் முடிவும் காங்கிரஸ் ஆட்சியில் இல்லாதபோதுதான் நிறைவேறியது.
பாபா சாகேப் அம்பேத்கரின் 125 ஆண்டுகால பாரம்பரியத்தை உலகம் முழுவதும் கொண்டாடி, 120 நாடுகளில் நினைவு நிகழ்வுகளை ஏற்பாடு செய்தோம். இருப்பினும், பாபா சாகேப் அம்பேத்கரின் நூற்றாண்டு விழாவின் போது, பாபா சாகேப் அம்பேத்கரின் பிறந்த இடமான மோவை நினைவிடமாக மீண்டும் கட்டியெழுப்பிய முதல்வர் சுந்தர்லால் பட்வா தலைமையிலான பாஜக அரசு மத்தியப் பிரதேசத்தில் இருந்தது. இந்த கௌரவமான முயற்சி அவரது பதவிக்காலத்தில் நடந்தது.
பாபா சாகேப் அம்பேத்கர் ஒரு தொலைநோக்கு பார்வையுடையவர், சமூகத்தின் பின்தங்கிய பிரிவினரை உயர்த்துவதற்கும், அவர்கள் முக்கிய நீரோட்டத்தில் சேர்ப்பதை உறுதி செய்வதற்கும் அர்ப்பணிப்புடன் இருந்தார். இந்தியா முழுவதுமாக வளர்ச்சியடைய வேண்டுமானால், எந்தப் பகுதியும் அல்லது சமூகமும் ஓரங்கட்டப்படக் கூடாது என்று அவர் உறுதியாக நம்பினார். இந்த பார்வையே நம் நாட்டில் இடஒதுக்கீடு முறையை நிறுவ வழிவகுத்தது. இருப்பினும், வாக்கு வங்கி அரசியலால் நுகரப்படுபவர்கள், மத அடிப்படையிலான திருப்திக்காக இடஒதுக்கீட்டைப் பயன்படுத்தி, மற்ற சமூகங்களுக்கு மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தினர்.
இட ஒதுக்கீட்டின் கதை நீண்டது மற்றும் சவால்கள் நிறைந்தது. நேரு ஜி முதல் ராஜீவ் காந்தி வரை தொடர்ந்து வந்த காங்கிரஸ் பிரதமர்கள் இடஒதுக்கீட்டை கடுமையாக எதிர்த்தனர். நேரு ஜி அவர்களே இடஒதுக்கீட்டை எதிர்த்து முதலமைச்சர்களுக்கு விரிவான கடிதங்கள் எழுதியதாக வரலாற்று பதிவுகள் வெளிப்படுத்துகின்றன. மேலும், இந்த அவையில் இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கைக்கு எதிராக நீண்ட உரைகளை நிகழ்த்தினர். பாபா சாகேப் அம்பேத்கர் இந்தியாவில் சமத்துவம் மற்றும் சமச்சீர் வளர்ச்சியை ஊக்குவிக்க இடஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தியபோது, காங்கிரஸ் தலைவர்கள் தொடர்ந்து அதை எதிர்த்தனர்.
இந்த ஏற்றத்தாழ்வுகளை நிவர்த்தி செய்ய முயன்ற மண்டல் கமிஷனின் அறிக்கை பல தசாப்தங்களாக கிடப்பில் போடப்பட்டது. காங்கிரஸ் ஆட்சியில் இருந்து அகற்றப்பட்ட பிறகுதான் ஓபிசிக்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது.
நமது நாட்டின் அரசியலமைப்புச் சட்டம் உருவாக்கப்படும்போது, மதத்தின் அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டுமா என்பது குறித்து ஸ்தாபக உறுப்பினர்கள் விரிவான விவாதங்களில் ஈடுபட்டனர். முழுமையான ஆலோசனைக்குப் பிறகு, பாரதம் போன்ற தேசத்தின் ஒற்றுமை மற்றும் ஒருமைப்பாட்டிற்கு, மதம் அல்லது பிரிவு அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு வழங்க முடியாது என்று கூட்டாக முடிவு செய்யப்பட்டது. இது நன்கு யோசித்து எடுக்கப்பட்ட முடிவாகும்- ஒரு புறக்கணிப்பு அல்லது தவறு அல்ல. பாரதத்தின் ஒற்றுமை மற்றும் ஒருமைப்பாட்டிற்காக, மதம் மற்றும் பிரிவின் அடிப்படையில் இத்தகைய ஏற்பாடுகள் செய்யப்படாது என்று கவனமாக பரிசீலித்த பிறகு முடிவு செய்யப்பட்டது. ஆனால், அதிகாரப் பசியாலும், வாக்கு வங்கியைத் திருப்திப்படுத்தும் ஆசையாலும் உந்தப்பட்ட காங்கிரஸ் கட்சி, அரசியல் சாசனத்துக்கு எதிரான மதத்தின் அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு வழங்கும் புதிய விளையாட்டை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. அதுமட்டுமின்றி, உச்ச நீதிமன்றத்தின் பின்னடைவைச் சந்திக்கும் வகையில், சில இடங்களில் அதை நடைமுறைப்படுத்தியிருக்கிறார்கள். இப்போது, அவர்கள் அதைச் செய்வோம் அல்லது அதைச் செய்வோம் என்று சாக்குப்போக்குகள் மற்றும் திட்டங்களைக் கொண்டு வருகிறார்கள், அவர்களின் உண்மையான நோக்கம் தெளிவாக இருக்கும்போது -அவர்கள் மதத்தின் அடிப்படையில் இட ஒதுக்கீடு வழங்க விரும்புகிறார்கள். அதனால்தான் இதுபோன்ற விளையாட்டுகள் நடத்தப்படுகின்றன. அரசமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கியவர்களின் உணர்வுகளை ஆழமாக காயப்படுத்தும் வெட்கமற்ற முயற்சி இது.
நான் விவாதிக்க விரும்பும் ஒரு எரியும் பிரச்சினை உள்ளது, அதுதான் சீரான சிவில் சட்டம்! இந்த தலைப்பு அரசியலமைப்பு சபையாலும் கவனிக்கப்படவில்லை. அரசியலமைப்புச் சபை சீரான சிவில் சட்டம் பற்றி நீண்ட மற்றும் ஆழமான விவாதங்களில் ஈடுபட்டது. கடுமையான விவாதங்களுக்குப் பிறகு, எதிர்காலத்தில் எந்த அரசாங்கம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டாலும், இந்த விஷயத்தில் முடிவெடுத்து நாட்டில் ஒரே மாதிரியான சிவில் சட்டத்தை அமல்படுத்துவது நல்லது என்று அவர்கள் முடிவு செய்தனர். இது அரசியல் நிர்ணய சபையின் உத்தரவு, டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கரே இவ்வாறு கூறியிருந்தார். இருப்பினும், அரசியலமைப்புச் சட்டத்தையோ அல்லது நாட்டையோ புரிந்து கொள்ளாதவர்கள், அதிகாரப் பசிக்கு அப்பாற்பட்ட எதையும் படிக்காதவர்கள், உண்மையில் பாபாசாகேப் என்ன சொன்னார் என்று அவர்களுக்கு தெரியவில்லை. பாபாசாகேப் வெளிப்படையாகக் கூறியிருந்தார். மேலும் அனைவருக்கும் இதைச் சொல்கிறேன்: இதை சூழலுக்கு வெளியே எடுத்து, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வீடியோக்களை வெட்டி பரப்புவதன் மூலம் தவறாக வழிநடத்தும் கதைகளாக மாற்றாதீர்கள்!
டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர், மத அடிப்படையிலான தனிநபர் சட்டங்களை ஒழிக்க வேண்டும் என்று கடுமையாக வாதிட்டார். அந்தக் காலத்து விவாதங்களின் போது அரசியலமைப்புச் சபையின் முக்கிய உறுப்பினரான கே, எம் முன்ஷி, தேசத்தின் ஒற்றுமை மற்றும் நவீனத்துவத்திற்கு ஒரே மாதிரியான சிவில் கோட் அவசியம் என்று வலியுறுத்தினார். உச்ச நீதிமன்றமும், நாட்டில் ஒரே மாதிரியான குடிமைச் சட்டத்தை விரைவில் அமல்படுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தை பலமுறை கூறியதுடன், அரசுகள் அதைச் செயல்படுத்துமாறும் அறிவுறுத்தியுள்ளது. அரசியலமைப்பின் ஆவி மற்றும் அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் உணர்வுகளை மனதில் கொண்டு, மதச்சார்பற்ற சிவில் சட்டத்தை நிறுவுவதற்கு நாங்கள் முழு அர்ப்பணிப்புடன் செயல்பட்டு வருகிறோம். ஆனால், இன்று காங்கிரஸ் கட்சி அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கியவர்களின் உணர்வுகளை மட்டுமல்ல, உச்ச நீதிமன்றத்தின் உத்தரவுகளையும் அபிலாஷைகளையும் மதிக்கவில்லை. ஏனெனில் இத்தகைய நடவடிக்கைகள் அவர்களின் அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலுடன் ஒத்துப்போவதில்லை. அவர்களுக்கு அரசியலமைப்புச் சட்டம் புனித நூல் அல்ல; மாறாக, அரசியல் சூழ்ச்சிக்கான கருவியாக மாறிவிட்டது. அரசியல் விளையாட்டை விளையாடுவதற்கும், மக்களுக்கு அச்சத்தை ஏற்படுத்துவதற்குமான ஆயுதமாக மாற்றியுள்ளனர்.
அரசியலமைப்பு என்ற வார்த்தை கூட காங்கிரஸ் கட்சியின் உதடுகளுக்கு பொருந்தாது. தனது சொந்த உள் அரசியலமைப்பை மதிக்காத ஒரு கட்சி, தனது சொந்த வழிகாட்டும் கொள்கைகளை ஒருபோதும் கடைபிடிக்காத கட்சி, நாட்டின் அரசியலமைப்பை மதிக்கும் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது. அரசியலமைப்பை ஏற்று பின்பற்றுவதற்கு ஜனநாயக உணர்வு தேவை, அது நரம்புகளில் இல்லை. அவர்களின் நரம்புகள் சர்வாதிகாரம் மற்றும் வம்ச அரசியலால் நிரம்பியுள்ளன. அவர்களின் செயல்பாட்டில் உள்ள குழப்பத்தையும் ஜனநாயக விழுமியங்களின் பற்றாக்குறையையும் பாருங்கள். நான் காங்கிரஸ் பற்றி பேசுகிறேன். 12 மாகாண காங்கிரஸ் கமிட்டிகள் சர்தார் படேலை பிரதமர் பதவிக்கு ஆதரித்தன. நேருவை ஒரு குழுவும்-ஒரு குழுவும் ஆதரிக்கவில்லை. அவர்களின் சொந்த அரசியலமைப்பின் படி, சர்தார் படேல் நாட்டின் முதல் பிரதமராக இருந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் என்ன நடந்தது? ஜனநாயகத்தில் நம்பிக்கையின்மை, சொந்தக் கட்சியின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை புறக்கணித்ததால் சர்தார் படேல் ஓரங்கட்டப்பட்டு அவர்களே ஆட்சியைப் பிடித்தனர். சொந்த அரசியலமைப்பை நிலைநிறுத்த முடியாத ஒரு கட்சி நாட்டின் அரசியலமைப்பை எவ்வாறு மதிக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்க முடியும்?
அரசியல் சாசனத்தில் பெயர்களைத் தேடுபவர்கள் உள்ளனர், ஆனால் அவர்களின் சொந்தக் கட்சி வரலாற்றில் இருந்து ஒரு கசப்பான உண்மையை அவர்களுக்கு நினைவூட்டுகிறேன். காங்கிரஸ் கட்சிக்கு ஒரு காலத்தில் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒரு தலைவர் இருந்தார் – பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள் மட்டுமல்ல, மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டவர்களும். அவர் பெயர் சீதாராம் கேஸ்ரி ஜி. மேலும் அவர் எப்படி நடத்தப்பட்டார்? அவர் அவமதிக்கப்பட்டார். அவர் ஒரு குளியலறையில் பூட்டப்பட்டதாகவும், பின்னர் எதிர்பாராத விதமாக தெருக்களில் வீசப்பட்டதாகவும் கூறப்படுகிறது. இந்த வகையான அவமானம் அவர்களின் கட்சியின் அரசியலமைப்பில் எழுதப்படவில்லை, ஆனால் அவர்கள் அதை அப்பட்டமாக புறக்கணித்தனர். அவர்கள் தங்கள் சொந்தக் கட்சியின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் பொதிந்துள்ள ஜனநாயக செயல்முறைகளுக்குச் செவிசாய்க்கவில்லை. காலப்போக்கில், காங்கிரஸ் கட்சி ஜனநாயக விழுமியங்களை முற்றிலுமாக நிராகரித்து, ஒரு குடும்பத்தின் கட்டுப்பாட்டில் முற்றிலும் சிறைப்பட்டது.
அரசியலமைப்புடன் விளையாடுவதும், அதன் உணர்வை அழிப்பதும் காங்கிரஸின் இயல்பிலேயே வேரூன்றி விட்டது. எங்களைப் பொறுத்தவரை, அரசியலமைப்பு, அதன் புனிதம் மற்றும் அதன் நேர்மை ஆகியவை மிக உயர்ந்தவை. இது வெறும் சொல்லாடல் அல்ல – நமது செயல்கள் அதை நிரூபிக்கின்றன. எப்போது சோதிக்கப்பட்டாலும், நாங்கள் பறக்கும் வண்ணங்களுடன் வந்துள்ளோம். ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன். 1996-ல் பாரதிய ஜனதா கட்சி, தேர்தலில் தனிப்பெரும் கட்சியாக உருவெடுத்தது. அரசியலமைப்பின் உணர்வைப் பின்பற்றி, தனிப்பெரும் கட்சியை ஆட்சி அமைக்க ஜனாதிபதி அழைத்தார். அரசாங்கம் 13 நாட்கள் மட்டுமே நீடித்தது. அரசியலமைப்பின் உணர்வை நாம் மதிக்கவில்லை என்றால், நாம் பேரம் பேசுவதில் ஈடுபட்டிருக்கலாம் -பதவிகள், துணைப் பிரதமர் பதவிகள் அல்லது பெரும்பான்மையைப் பெறுவதற்கான பிற சலுகைகளை வழங்கி, அதிகாரத்தின் பலனை அனுபவித்திருக்கலாம். ஆனால் அடல் ஜி பேரம் பேசும் பாதையைத் தேர்ந்தெடுக்கவில்லை, மாறாக அரசியலமைப்பை மதிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தார். 13 நாட்களுக்குப் பிறகு ராஜினாமா செய்தார். இது ஜனநாயக விழுமியங்களின் உச்சம். மீண்டும், 1998ல், தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியின் கீழ், நாங்கள் நிலையான அரசாங்கத்தை அமைத்தோம். இருப்பினும், ‘‘நாம் இல்லையென்றால் யாரும் இல்லை’’ என்ற எண்ணம் கொண்டவர்கள் அடல் ஜியின் அரசாங்கத்தை சீர்குலைக்க தங்கள் வழக்கமான தந்திரங்களை விளையாடினர். நம்பிக்கை வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டது. அப்போதும், குதிரை பேரம் சாத்தியம்; வாக்குகளை வாங்குவதற்கும் விற்பதற்குமான சந்தை தீவிரமாக இருந்தது. ஆனால் அடல் ஜி, அரசியலமைப்பின் ஆவிக்கு உறுதியளித்தார், கொள்கைகளில் சமரசம் செய்வதை விட ஒரு வாக்கு வித்தியாசத்தில் தோல்வியடைவதை விரும்பினார். அரசாங்கம் வீழ்ந்தது, ஆனால் நாங்கள் ஜனநாயக மற்றும் அரசியலமைப்பு நெறிமுறைகளை நிலைநாட்டினோம். இது நமது வரலாறு, நமது மதிப்புகள் மற்றும் நமது பாரம்பரியம். மறுபுறம், என்ன நடந்தது என்று பாருங்கள். தங்கள் சிறுபான்மை அரசாங்கத்தை காப்பாற்ற, அவர்கள் இழிவான பண-வாக்கு ஊழலை நாடினர். வாக்குகளை வாங்குவதற்காக நாடாளுமன்றத்திற்குள் பணம் குவியலாக கொண்டு வரப்பட்டது. ஜனநாயகத்தின் மீதான அப்பட்டமான தாக்குதல் என்று நீதித்துறையே முத்திரை குத்தியுள்ளது. அவர்கள் பாரதத்தின் புனிதமான பாராளுமன்றத்தை ஒரு சந்தையாக மாற்றினார்கள், அங்கு வாக்குகள் பணத்திற்காக விற்கப்பட்டன.
ஜனநாயகத்திற்கான பாஜகவின் அர்ப்பணிப்புக்கும், காங்கிரஸின் கையாளுதலுக்கும் இடையிலான இந்த வேறுபாடு, நமது மதிப்புகள் மற்றும் அரசியலமைப்பை அவர்கள் புறக்கணிப்பதைப் பற்றி பேசுகிறது.
1990களில், பல நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு லஞ்சம் கொடுக்கும் வெட்கக்கேடான செயல் -மன்னிக்க முடியாத பாவம், 140 கோடி இந்தியர்களின் இதயங்களில் வளர்க்கப்பட்ட அரசியலமைப்பின் உணர்வை மிதித்தது. காங்கிரஸைப் பொறுத்தவரை, அதிகார நாட்டமும், பதவிக்கான பசியும் மட்டுமே அந்தக் கட்சியின் வரலாறும் நிகழ்காலமும்.
இந்த நாட்டில், எந்த சாதியில் பிறந்தாலும், வறுமையின் காரணமாக வாய்ப்புகளை அணுக முடியாத பெரும் பகுதி மக்கள் இருந்தனர். அவர்களால் வாழ்க்கையில் முன்னேற முடியவில்லை, இது பெருகிய அதிருப்தி மற்றும் அமைதியின்மைக்கு வழிவகுத்தது. கோரிக்கைகள் இருந்தன, ஆனால் யாரும் தீர்க்கமான நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை. பொதுப்பிரிவுகளில் ஏழைகளுக்கு 10% இடஒதுக்கீடு வழங்கும் வகையில் அரசியல் சட்டத் திருத்தம் செய்தோம். நாட்டிலேயே இடஒதுக்கீட்டிற்கான முதல் திருத்தம் இதுவே, அதற்கு எந்த எதிர்ப்பும் இல்லை. அனைவரும் அதை அரவணைப்புடனும் புரிதலுடனும் ஏற்றுக்கொண்டனர். சமூகத்தின் ஒற்றுமையை வலுப்படுத்தியதாலும், அரசியலமைப்பின் உணர்வைப் பிரதிபலிப்பதாலும் நாடாளுமன்றம் அதை ஒருமனதாக நிறைவேற்றியது. எல்லோரும் ஒத்துழைத்தார்கள், அப்படித்தான் இந்தத் திருத்தம் நிறைவேறியது.
ஆம், நாங்கள் அரசியலமைப்பில் திருத்தங்களைச் செய்துள்ளோம், ஆனால் நாங்கள் பெண்களுக்கு அதிகாரம் அளிக்க அவ்வாறு செய்தோம். நாடாளுமன்றத்திலும், மாநிலங்களவையிலும் பெண்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்குவதற்காக நாடு முன்னேறி, மசோதா கொண்டு வரப்பட்டபோது, அவர்களது கூட்டணிக் கட்சி ஒன்று கிணற்றடியில் வந்து, காகிதங்களைப் பிடுங்கி, கிழித்தெறிந்ததற்கு, பழைய பார்லிமென்ட் கட்டடமே சாட்சி. மற்றும் சபை ஒத்திவைக்கப்பட்டது. இதனால் இப்பிரச்னை 40 ஆண்டுகளாக முடங்கியது. இன்று, பெண்களின் உரிமைகளில் முன்னேற்றத்தைத் தடுத்து நிறுத்திய அதே நபர்கள் அவர்களின் வழிகாட்டிகளாகக் கருதப்படுகிறார்கள். இந்நாட்டுப் பெண்களுக்கு அநீதி இழைத்தவர்கள் இப்போது அவர்களின் வழிகாட்டிகளாக உள்ளனர்.
நாட்டின் ஒற்றுமைக்காக அரசியலமைப்புத் திருத்தங்களைச் செய்தோம். டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கரின் அரசியலமைப்பு சட்டப்பிரிவு 370-ன் தடையால் ஜம்மு காஷ்மீரை கூட அடைய முடியவில்லை. டாக்டர் அம்பேத்கரின் அரசியலமைப்பு பாரதத்தின் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் பொருந்த வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்பினோம். பாபாசாகேப்பைக் கௌரவிக்கவும், நாட்டின் ஒற்றுமையை வலுப்படுத்தவும், அரசியலமைப்புச் சட்டத் திருத்தங்களைச் செய்து, 370-வது சட்டப்பிரிவை தைரியமாக நீக்கினோம். இப்போது, பாரதத்தின் உச்ச நீதிமன்றம் கூட இந்தத் தீர்ப்பின் மீது தனது ஒப்புதலை அளித்துள்ளது.
சட்டப்பிரிவு 370ஐ நீக்குவதற்கு நாங்கள் திருத்தம் செய்தோம். பிரிவினையின் போது, மகாத்மா காந்தி உள்ளிட்ட மூத்த தலைவர்கள், அண்டை நாடுகளில் உள்ள சிறுபான்மையினருக்கு ஏதேனும் நெருக்கடி ஏற்பட்டால், அவர்களை இந்த நாடு கவனித்துக் கொள்ளும் என்று பகிரங்கமாக கூறினார்கள். காந்திஜியின் வாக்குறுதியை அவரது பெயரில் ஆட்சிக்கு வந்தவர்களால் ஒருபோதும் நிறைவேற்ற முடியவில்லை. குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம் (சிகிகி) மூலம் அந்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றினோம். நாங்கள் கொண்டு வந்த சட்டம், பெருமையுடன், இன்றும் அதை நிலைநாட்டி வருகிறோம். நாங்கள் அதிலிருந்து பின்வாங்கவில்லை, ஏனென்றால் இந்த நாட்டின் அரசியலமைப்பின் உணர்வில் நாங்கள் உறுதியாக நின்றுள்ளோம்.
நாம் செய்த அரசியலமைப்பு திருத்தங்கள் கடந்த கால தவறுகளை சரிசெய்து பிரகாசமான எதிர்காலத்தை நோக்கிய பாதையை வலுப்படுத்துவதாகும். நாம் உண்மையாக நின்றோமா இல்லையா என்பதை காலம் சொல்லும். இந்தத் திருத்தங்கள் சுயநல அதிகார நலன்களுக்காகச் செய்யப்படவில்லை – அவை தேசத்தின் நலனுக்காக ஒரு நல்லொழுக்கச் செயலாகச் செய்யப்பட்டன. எனவே, இந்த முடிவுகள் குறித்து கேள்வி கேட்பவர்கள், நாட்டின் நலனை கருத்தில் கொண்டு எடுக்கப்பட்டவை என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இங்கு அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைப் பற்றி பல உரைகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் பல பிரச்சினைகள் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. ஒவ்வொருவருக்கும் அவர்களின் சொந்த கட்டுப்பாடுகள் உள்ளன, அரசியலில், மக்கள் சில நோக்கங்களுக்காக விஷயங்களைச் செய்யலாம். எவ்வாறாயினும், நமது அரசியலமைப்பின் மிக முக்கியமான அம்சம் எப்போதுமே இந்திய மக்கள்தான். ‘நாம் மக்களே’, பாரதத்தின் குடிமக்கள், அரசியலமைப்பு அவர்களுக்காக, அவர்களின் நலனுக்காக, அவர்களின் கண்ணியத்திற்காக உள்ளது. எனவே, அரசியலமைப்பு ஒரு பொதுநல அரசுக்கான வழிகாட்டுதலை வழங்குகிறது, மேலும் நலன்புரி அரசு என்பது குடிமக்கள் கண்ணியமான வாழ்க்கைக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கும் ஒன்றாகும். எங்கள் காங்கிரஸ் சகாக்கள் ஒரு வார்த்தையை மிகவும் அன்பாக வைத்திருக்கிறார்கள், இன்று அந்த வார்த்தையை நான் பயன்படுத்த விரும்புகிறேன். அவர்கள் மிகவும் விரும்பும் வார்த்தை, அது இல்லாமல் அவர்களால் வாழ முடியாது, ‘ஜூம்லா’. நமது காங்கிரஸ் சகாக்கள் இரவும் பகலும் ‘ஜூம்லா’ பற்றி பேசிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள், ஆனால் இந்த நாட்டு மக்களுக்கு தெரியும், பாரதத்தின் மிகப்பெரிய ‘ஜூம்லா’ நான்கு தலைமுறைகளாக நீடித்தது: “கரிபி ஹடாவோ” (வறுமையை அகற்று). இதுவே ‘ஜும்லா’-வறுமையை நீக்கும் முழக்கம். அது அவர்களின் அரசியல் நலன்களுக்கு சேவை செய்திருக்கலாம், ஆனால் ஏழைகளின் நிலை ஒருபோதும் முன்னேறவில்லை.
சுதந்திரம் அடைந்து இத்தனை வருடங்கள் ஆன பிறகும் மானத்துடன் வாழும் ஒரு குடும்பத்திற்கு கழிவறை கூடக் கிடைக்கவில்லை என்று யாராவது சொல்ல முடியுமா? இதைத் தீர்க்க உங்களுக்கு நேரம் இல்லையா? நம் நாட்டில், ஒரு காலத்தில் ஏழைகளின் கனவாக இருந்த கழிவறைகள் கட்டும் பிரச்சாரம், அவர்களின் கண்ணியத்திற்காக யதார்த்தமாக மாறியது. இந்தப் பணியை கையில் எடுத்துக்கொண்டு அயராது உழைத்தோம். இது கேலி செய்யப்பட்டதை நான் அறிவேன், ஆனால் அதையும் மீறி, சாதாரண குடிமக்களின் கண்ணியம் எங்கள் இதயங்களிலும் மனதிலும் இருந்ததால், நாங்கள் தளரவில்லை, உறுதியாக நின்று, முன்னேறிச் சென்றோம். அதன் பிறகுதான் இந்தக் கனவு நனவாகியது. தாய்மார்கள் மற்றும் சகோதரிகள் சூரிய உதயத்திற்கு முன் அல்லது சூரிய உதயத்திற்குப் பிறகு திறந்த வெளியில் மலம் கழிக்கச் செல்கிறார்கள், அதைப் பற்றி நீங்கள் எந்த வலியையும் உணர்ந்ததில்லை. அதற்குக் காரணம், நீங்கள் ஏழைகளை டிவி அல்லது செய்தித்தாள் தலைப்புச் செய்திகளில் பார்த்திருப்பீர்கள், ஆனால் அவர்களின் வாழ்க்கையின் யதார்த்தம் உங்களுக்குத் தெரியாது. இல்லாவிட்டால், நீங்கள் அவர்களை இப்படிப்பட்ட அநீதிக்கு ஆளாக்கியிருக்க மாட்டீர்கள்.
இந்த நாட்டில் 80% மக்கள் சுத்தமான குடிநீருக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்தனர். எனது அரசியலமைப்புச் சட்டம் அவர்கள் அதைப் பெறுவதைத் தடுக்க வேண்டுமா? அரசியலமைப்புச் சட்டம் சாதாரண மக்களுக்கு அடிப்படை மனித வசதிகளை வழங்குவதில் கவனம் செலுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டது.
நாமும் மிகுந்த அர்ப்பணிப்புடனும் அர்ப்பணிப்புடனும் இந்தப் பணியை முன்னெடுத்துச் சென்றுள்ளோம்.
இந்த நாட்டில் லட்சக்கணக்கான தாய்மார்கள் அடுப்பில் உணவு சமைத்து, புகையால் கண்கள் சிவந்தனர். புகையில் சமைப்பது நூற்றுக்கணக்கான சிகரெட்டுகளின் புகையை சுவாசிப்பது போன்றது என்று கூறப்படுகிறது. அவர்களின் கண்கள் எரியும், அவர்களின் உடல்நிலை மோசமடையும். புகையிலிருந்து அவர்களை விடுவிக்கும் பணியை நாங்கள் மேற்கொண்டோம். 2013 வரை, 9 சிலிண்டர்கள் அல்லது 6 சிலிண்டர்கள் வழங்குவது பற்றி விவாதங்கள் இருந்தன, ஆனால் இந்த நாடு, எந்த நேரத்திலும், ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் ஒரு எரிவாயு சிலிண்டர் சென்றடைவதை உறுதி செய்தது. ஏனெனில் எங்களைப் பொறுத்தவரை, ஒவ்வொரு குடிமகனும், குறிப்பாக 70 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அடிப்படை வசதிகளைப் பெற தகுதியுடையவர்கள் .
நம் ஏழைக் குடும்பங்கள் வறுமையில் இருந்து விடுபட இரவும் பகலும் உழைத்து, தங்கள் பிள்ளைகளைப் படிக்க வைக்க வேண்டும் என்று நினைத்தால், குடும்பத்தில் ஒரு நோய் தாக்கினால், அவர்களின் திட்டங்கள் அனைத்தும் பாழாகி, ஒட்டுமொத்த குடும்பத்தின் உழைப்பும் வீணாகிவிடும். இந்த ஏழைக் குடும்பங்களின் சிகிச்சைக்காக உங்களால் எதையும் யோசிக்க முடியவில்லையா? அரசியலமைப்பின் உணர்வை மதித்து, 50 முதல் 60 கோடி குடிமக்களுக்கு இலவச மருத்துவ சேவையை உறுதி செய்யும் ஆயுஷ்மான் பாரத் திட்டத்தை செயல்படுத்தினோம். இன்று, 70 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களுக்கு அவர்களின் சமூகப் பிரிவினைப் பொருட்படுத்தாமல் நாங்கள் ஏற்பாடு செய்துள்ளோம்.
ஏழைகளுக்கு ரேஷன் வழங்குவது பற்றி பேசும்போது, அதுவும் கேலிக்கூத்தாக உள்ளது. வறுமையை ஒழிப்பதில் 25 கோடி பேர் வெற்றி பெற்றுள்ளனர் என்று கூறும்போது, “ஏன் இன்னும் ஏழைகளுக்கு ரேஷன் தருகிறீர்கள்?” என்று கேட்கிறோம்.
வறுமையில் இருந்து வெளியே வந்தவர்களுக்கு யதார்த்தம் தெரியும். ஒரு நோயாளி குணமடைந்து மருத்துவமனையில் இருந்து டிஸ்சார்ஜ் செய்யப்பட்டவுடன், மருத்துவர் அறிவுறுத்துகிறார், ‘‘வீட்டுக்குச் செல்லுங்கள், உங்கள் உடல்நிலை நன்றாக உள்ளது, அறுவை சிகிச்சை வெற்றிகரமாக இருந்தது, ஆனால் அடுத்த மாதம், எச்சரிக்கையாக இருங்கள், சில விஷயங்களைத் தவிர்க்கவும், இதனால் நீங்கள் மீண்டும் சிக்கலை சந்திக்க நேரிடும்.’’ இதேபோல், ஏழைகள் மீண்டும் வறுமையில் வாடாமல் இருக்க அவர்களுக்கு கையுறை வழங்குவது அவசியம். இதனால் தான் அவர்களுக்கு இலவச ரேஷன் வழங்குகிறோம். இந்த முயற்சியை கேலி செய்யாதீர்கள், ஏனென்றால் நாங்கள் அவர்களை வறுமையிலிருந்து மீட்டுள்ளோம், மேலும் அவர்கள் மீண்டும் அதில் விழுவதை விரும்பவில்லை. இன்னும் ஏழ்மை நிலையில் உள்ளவர்களை வெளியில் கொண்டு வர நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்
நம் நாட்டில் ஏழைகள் என்ற பெயரில் கோஷங்கள் எழுப்பப்பட்டன. ஏழைகளின் பெயரில்தான் வங்கிகள் தேசியமயமாக்கப்பட்டன. ஆனால் 2014 வரை இந்த நாட்டின் 50 கோடி குடிமக்கள் வங்கியின் கதவைக்கூட பார்த்ததில்லை.
ஏழைகளுக்கு வங்கிக்குள் நுழையக்கூட வாய்ப்பு இல்லை; இந்த அநியாயம் உங்களால் செய்யப்பட்டது. ஆனால் இன்று, 50 கோடி ஏழைக் குடிமக்களுக்கு வங்கிக் கணக்குகளைத் தொடங்கி, ஏழைகளுக்கு வங்கிக் கதவுகளைத் திறந்துவிட்டோம். அதுமட்டுமின்றி, டெல்லியில் இருந்து 1 ரூபாய் அனுப்பும் போது, 15 பைசா தான் பெறுநருக்கு சென்றடைகிறது என பிரதமர் ஒருவர் கூறுவது வழக்கம். ஆனால் அவர்களால் தீர்வு வழங்கப்படவில்லை. வழி காட்டினோம், இன்று டெல்லியில் இருந்து 1 ரூபாய் அனுப்பும் போது அனைத்து 100 பைசாவும் ஏழைகளின் கணக்கில் வந்து சேருகிறது. ஏன்? ஏனென்றால் வங்கியை எப்படி சரியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும், அதை எப்படி சரியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதைக் காட்டினோம்.
எந்த உத்தரவாதமும் இல்லாமல் வங்கியின் கதவுகளை அணுகக்கூட அனுமதிக்கப்படாதவர்கள், இன்று, இந்த அரசாங்கத்தின் கீழ், அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் மீதான நமது உறுதிப்பாட்டின் காரணமாக, அவர்கள் இப்போது வங்கியில் பிணையில்லாமல் கடன் பெறலாம். இந்த அதிகாரம் ஏழைகளுக்கு எங்களால் வழங்கப்பட்டுள்ளது.
‘‘வறுமையை அகற்று’’ என்ற முழக்கம் இதன் காரணமாக வெறும் முழக்கமாக மாறியது. ஏழைகளை இந்தக் கஷ்டத்தில் இருந்து விடுவிப்பதே எங்கள் நோக்கம் மற்றும் அர்ப்பணிப்பு, இந்த இலக்கை நோக்கி நாங்கள் இரவும் பகலும் உழைத்து வருகிறோம். யாரும் கேட்காதவர்களை, மோடி கேட்டு கவனித்துக்கொள்கிறார்,மாண்புமிகு சபாநாயகர் ஐயா.
இவ்வாறு பிரதமர் தனது உரையை நிறைவு செய்தார்.
